zondag 27 mei 2012

Een tic? Wat doe je er aan?

Veel kinderen met ADHD hebben een tic. Niet een, maar vaak wel meer dan een. In de meeste gevallen is dat geen enkel probleem. Geen aandacht aan besteden dan gaat het van zelf wel over, groeien ze er ook overheen. Maar soms is een tik zo irritant dat het moeilijk wordt er geen aandacht aan te besteden. De vraag is ook of dat het beste is.

Moet ik aandacht aan zijn tic besteden of moet ik het juist negeren? Ik weet nog dat ik ze vroeger ook had en er inmiddels overheen ben gegroeid. Er werd destijds geen aandacht aan geschonken. Althans voor zover ik me kan herinneren.

Zoonlief heeft inmiddels zoveel tics die goed zichtbaar zijn, dat we het gevoel hebben hier iets mee te moeten doen. Nu zien wij het alleen, maar straks op school wordt hij er mee gepest. Zoonlief kucht, overstrekt zijn armen en benen, hij beweegt zijn gezicht, zijn ogen en buigt zijn handen. Dit gebeurt het meest in stessvolle tijden.

Dat kuchje, is een enkel kuchje, meer niet. Maar dat gebeurt zo vaak in korte tijd dat het inmiddels lichtelijk irritant is geworden. Daarnaast is het ook nog eens slecht voor zijn keel. Zoonlief praat niet zo duidelijk omdat hij nogal schor praat. Hij gebruikt namelijk bij het praten zijn keelspieren. In zijn hoofd gaat het allemaal zo snel dat hij dat er niet met die snelheid uit krijgt, waardoor hij met regelmaat struikelt over zijn woorden. Ook dit is niet geheel vreemd in ADHD-land.

De therapeut adviseerde een tegentik te bedenken. Bij kuchen is dat bijvoorbeeld slikken. Ik was dus al op de goede weg. Al een tijdje zeg ik tegen zoonlief dat hij moet drinken zodra hij een kuch voelt aankomen. De tegentik bij het overstekken van zijn armen is het buigen van zijn armen.

Binnenkort gaan we in gesprek met de therapeut. We hebben het gevoel dat we er nu teveel aandacht aan besteden, waardoor het alleen maar erger wordt.

Wat doe jij? Heb je tips of trucs? 

6 opmerkingen:

Anita zei

Advies: geen aandacht aan besteden.
Het is een manier van ontladen. Door telkens tegen tics te bedenken "voed" je het alleen maar. Tenminste dat is onze ervaring. Ook autisme kent nl vele tics ;-)
Fijne dag !!! Groetjezz lfs mij

Anoniem zei

Onze ADHD-er kent geen tics. Ons kind met autisme wel. Wij geven tegen adviezen. Dat helpt het beste en verder probeer ik de kuch-tic zoveel mogelijk te negeren. Hij had de broekophijstic, die is overgegaan door hem aan te leren zijn handen in zijn zakken te steken. 'Handen-zakken' zeiden we tijdens de tic. Op den duur ging hij het zelf herkennen.

Unknown zei

moeilijk hoor. denk niet dat zo maar wat bij de ene werkt ook bij de andere helpt. maar je kan altijd proberen. Eén van mijn jongens begon plots een heel klein beetje te stotteren, zo af en toe. we waren eens op bezoek bij mijn ouders, toen hij weer begon. zelf hadden wij er nog geen echte aandacht aan besteed, maar mijn vader merkte het op en heel kordaat zei hij tegen dat kleine ventje: "stop daarmee". en dit was het definitieve einde van het stotterverhaal!!!
succes! groetjes, Hilde

Puck zei

Ik heb helaas geen tips voor je. Wel vervelend omdat het er steeds meer worden.

Ik hoop dat die tegen tics helpen. Ik denk dat het met name belangrijk is, dat hij zijn tics voelt aankomen, maar of hij ze dan kan negeren... lijkt mij heel lastig, voor hem en voor jullie...

Caro zei

Ik herken veel van wat je schrijft! Manlief en dochter hebben ook adhd. Ik blijf je volgen!
Groetjes caro

Sylvie Jacobs zei

Ik stop mijn bewegingen met mijn mond door me gewaar te worden van mijn lichaam en de tics te stoppen want ik heb ze zelf gecreëerd dus ben ik het zelf die ze moet stoppen door te focussen op de ademhaling.

Aandacht geven = energie geven. En ADHD is een energiestoornis. Hier wat zelfhulp voor zelfrealisatie http://eqafe.com/p/life-review-why-i-accepted-a-life-of-energy-disorder om zelf te assisteren/odersteunen een effectief leven te hebben.

Het beste voor alles en iedereen,
Sylvie